Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
O niewidzialnych siłach determinujących nasze działania, w formie zacierającej granice między rzeczywistością fizyczną a cyfrową.
Wolna wola wydaje się być tak realna i oczywista, że jej kwestionowanie wzbudza głęboki wewnętrzny sprzeciw. Poczucie sprawczości jest głęboko zakorzenione w ludzkim życiu, opieramy na nim prawo, moralność, większość systemów religijnych. Łatwo jednak zauważyć, że jesteśmy od początku naszego życia kształtowani przez otoczenie, jakby utkani przez wpływające na nas wydarzenia. Te metaforyczne nici zarówno łączą nas z otoczeniem, ale także ograniczają nasze ruchy. Dzięki nim możemy pamiętać, ale także ciężko jest nam zapomnieć. Umieszczają nas w pewnej rzeczywistości i trzymają mocno, nie pozwalając się od niej oderwać. Pytanie o granice naszej autonomii kwitujemy defensywnie – przecież każda podjęta przeze mnie decyzja była moja.
Praca to immersyjna opowieść o wewnętrznym konflikcie pomiędzy ludzkim pragnieniem istnienia wolnej woli a akceptacją jej braku. Nici będące tkanką animowanej rzeczywistości oplatają i ograniczają ruchy postaci, stanowiąc metaforę niewidzialnych sił determinujących nasze wybory i działania. Przestrzenie w animacji symbolizują świat wewnętrzny (pokój) oraz zewnętrzny (morze), podkreślając, że obie rządzą się takimi samymi prawami.
Historia postaci uwięzionej w deterministycznym uniwersum toczy się na dwóch płaszczyznach jednocześnie: na dużym ekranie oraz na ekranie mobilnego urządzenia – w rzeczywistości rozszerzonej (AR) zaciera się granica animacji z fizyczną przestrzenią poprzez przenikające do niej elementy animacji. Odbiorca może rozszerzyć sceny z filmu po nakierowaniu kamery w urządzeniu na znajdujące się na wyświetlanym ekranie piktogramy.
Świat rzeczywisty jest światem wolnym od fatalizmu i to tu znajduje się wymarzona sprawczość, która zostaje odnaleziona poprzez finalne połączenie się obu przestrzeni i przejście postaci ze świata dwuwymiarowego w świat trójwymiarowy. Realizacja eksploruje zagadnienie odkrywania prawdziwej natury świata przez zburzenie czwartej ściany, stawiając pytania na temat natury naszego życia: czy istnienie przypomina bardziej ciąg przyczynowo – skutkowy, z którego nie możemy wyjść, czy znajdujemy się poza zdeterminowanym systemem, zdolni do podążania dokładnie wybraną przez nas ścieżką.
Róża Skrzypecka zajmuje się animacją 2D i 3D oraz fotografią. Jej prace często związane są z tematyką filozoficzną i lękami obecnymi w życiu codziennym, inspiracje czerpie również z natury. Za pomocą animacji tworzy światy i ubiera nurtujące ją koncepcje w łatwiejsze do odbioru wizualne metafory. Interesuje ją przenikanie się rzeczywistości wykreowanej komputerowo ze światem realnym i poszukuje sposobów na ich łączenie.
ig: roses.works
