Przekształcenie jednego z pierwszych wygenerowanych komputerowo wierszy, z 1967, w kompozycję dźwiękową.
Rzeźba dźwiękowa powraca do pionierskiej pracy artystki Fluxusu Alison Knowles The House of Dust (1967) – jednego z pierwszych wierszy wygenerowanych komputerowo. Wyobrażając to sobie jako koncert progów, percepcji i doświadczenia słuchowego, praca Krakowiak sonifikuje frazy z wiersza Knowles i przekształca je w kompozycję dźwiękową.
Podprogowe częstotliwości, fragmenty uniwersalnych sygnałów dźwiękowych i otaczający hałas miejski łączą się, załamując istniejącą „sferę audio” w bańkę dźwiękową – kwestionując granicę między świadomym a nieświadomym słuchaniem.
Katarzyna Krakowiak – artystka tworząca rzeźby, performanse, obiekty, kompozycje i instalacje dźwiękowe, które badają języki używane do opisu architektury. Uzyskała doktorat na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz habilitację na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jej celem jest generowanie środowisk akustycznych pozwalających widzom-słuchaczom stać się częścią dzieła sztuki i zetknąć się z architekturą na poziomie dźwięku. Eksplorując granice architektury, Krakowiak buduje wielkoskalowe instalacje w oparciu o konstrukcje architektoniczne. Obecnie skupia się na formułowaniu pojęcia architektury w kategoriach językowych – jako czasownika niedokonanego i przestrzeni stawania się, która pojawia się w różny sposób w zależności od pełnionej funkcji, a także na dźwiękowych manifestacjach relacji ludzko-nieludzkich.
Krakowiak została wyróżniona licznymi nagrodami, m.in.: St. John’s College Uniwersytetu Oksfordzkiego, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP i amerykańskiej fundacji Trust for Mutual Education. W 2012 otrzymała nagrodę specjalną za wystawę indywidualną „Iżby ściany drżały, pęczniejąc skrywaną wiedzą o wielkiej mocy” (kurator: Michał Libera) w Pawilonie Polskim na 13. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji. Od 2019 roku prowadzi Pracownię Przestrzeni Działania Dźwięku na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W latach 2019-2022 prowadziła Pracownię Przestrzeni Dźwiękowej w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a od 2022 roku wspólnie z prof. Mirosławem Bałką prowadzi Międzywydziałową Pracownię Działań. Mieszka i pracuje w Otwocku, w Polsce, oraz w Olivie, w Hiszpanii. Identyfikuje się również jako ogrodniczka, na co dzień dostrajając się do gleby i roślin oraz ucząc się od nich.
Praca Oh no, please don’t zapowiada wystawę What is it Like?, która otworzy się 2 października 2025 w Centrum Sztuki WRO i jest organizowana we współpracy z Arebyte Gallery w Londynie jako część UK/Poland Season 2025.
