Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
Autentyczne narracje i mechanizmy ze środowiska inceli, które odsłaniają złożony świat frustracji i samotności. Immersyjne połączenie wirtualnej gry i fizycznej instalacji.
Projekt to połączenie gry komputerowej oraz instalacji Pokój, stworzone w celu zgłębienia tematyki samotności, alienacji oraz specyfiki środowiska incelskiego. Praca ta stanowi immersyjne doświadczenie, w którym odbiorca zanurza się zarówno w wirtualnym świecie, jak i fizycznej przestrzeni odzwierciedlającej realia życia osób identyfikujących się jako incele.
Tytułowy termin incel jest skrótem od angielskiego “involuntary celibate” co można przetłumaczyć jako “mimowolny celibat” lub “niechciany celibat”. Osoby identyfikujące się jako incele to głównie mężczyźni, którzy doświadczają trudności w nawiązywaniu relacji romantycznych lub seksualnych, pomimo silnych pragnień w tym zakresie.
Zarówno gra, jak i instalacja bazują na autentycznych materiałach i treściach pozyskanych z portali incelskich, odzwierciedlając subiektywne narracje członków tej społeczności. Gra komputerowa oparta jest na poszukiwaniu interakcji z przedmiotami w wirtualnym pokoju incela umożliwiające poznanie społeczności, autentycznych historii, czy symulacje codziennych czynności. Na podstawie wyborów gracza określany jest rodzaj incela który został mu przypisany.
Przestrzeń Pokoju umożliwia fizyczne odkrywanie pobocznych wątków i wpisów poukrywanych wewnątrz instalacji, przenosząc immersyjność rozgrywki na poziom realnego doświadczenia. Projekt nie ma na celu bagatelizowania czy usprawiedliwiania skrajnych poglądów, z którymi jest kojarzone to środowisko, lecz rzetelne przedstawienie problemu i poszukiwanie jego źródeł.
Połączenie wirtualnej rozgrywki z fizyczną instalacją pozwala na pogłębioną analizę zjawiska, eksplorację mechanizmów społecznych oraz empatyczne zrozumienie codziennych zmagań osób, które doświadczają samotności i alienacji. Prace razem tworzą przestrzeń, w której granica między światem wirtualnym a rzeczywistością staje się płynna.
Piotr Kusiak – fascynuje mnie eksplorowanie i definiowanie granicy między światem wirtualnym a rzeczywistym – jej poszukiwanie, przesuwanie oraz analiza, by lepiej zrozumieć, gdzie się znajduje i jak wpływa na ludzkie doświadczenie. Często łączę elementy cyfrowe z materialnymi, tworząc interaktywne instalacje, które oferują unikalne doświadczenia. Interesuję się tematami społecznymi oraz zagadnieniami związanymi ze światem cyfrowym. Uważam, że przenoszenie kwestii społecznych do wirtualnej rzeczywistości otwiera nowe perspektywy analizy i interakcji, ukazując złożoność relacji między tym, co realne a tym, co wirtualne. To połączenie stwarza nieograniczone możliwości dla artystycznych eksperymentów i kreatywnych poszukiwań, które nieustannie inspirują mnie do dalszej pracy.
